پناه

من از آن دسته آدم هایی نیستم که مثلا ترم 1 در بیویم بنویسم: "خانم دکتر روانشناس آینده" بعد هزار تا اموجی هم پشت سرش بگذارم و آخرش بنویسم #لا_حول_ولا_قوه_الا_بالله. من هنوز هم که ترم 6 این رشته ام خودم را روانشناس نمی بینم. من هنوز هزار راه نرفته دارم که سالها طول می کشد. شاید بعد اینکه ارشدم را گرفتم و اگر خدا خواست کارم را رسمی شروع کردم بتوانم در قسمت شغل فرم ها بنویسم :روانشناس!

حقیقتش مناسبت ها خیلی برایم اهمیت آنچنانی ندارند اما از وقتی شروع کردم با روانشناسی آشتی کردن، امروز را دوست می دارم! از وقتی خودم را درست و حسابی شناختم، فهمیدم که کجا باید قرار بگیرم، تقریبا چه کار باید بکنم، از همان موقع "روانشناس شدن" برایم مهم شد. حالا که فکرش را می کنم می بینم دوست دارم امروز به تمام روانشناس های واقعی ای که می شناسم پیام بدهم و بگویم روزتان مباااااارک! با همین میزان از الف برای کلمه "مبارک" و همین میزان دوق. مخصوصا به خانم صاد. خانم صادی که مادرانه کمکم کرد و منی که در شرف بالا آوردن از رشته ام بودم، عاشق روانشناسی کرد! منی که آینده ای برای خودم نمی دیدم آن را در خانم صاد پیدا کردم. خیلی ماهید خانم صاد. روزتان مبارک!