پناه

امروز از استرس خواب نماندن سر کلاس مصلحی، هزار بار بیدار شدم و ساعت را نگاه کردم. خواب های آشفته ای دیدم که شامل دیدن یکی از وبلاگ نویس ها و ایده یک کسب و کار اینستاگرامی در خوابم بود. آخر هم قبل اینکه آلارمم زنگ بزند خودم با چشمان باز و خیره به سقف منتظر کلاس بودم. و خوب شد که سر کلاس بودم! چون مصلحی هی می گفت خانم سایه برای فلانی 4 نمره مثبت بذارید، از روی چت ها حضور و غیاب کنید، افراد فعال را علامت بزنید. همین بزرگوار امروز از بچه ها پرسید که چند درصد از حرف هایم را از جلسه اول تا به حال متوجه شده اید؟ گفتیم 10-15 درصد استاد! ایشان نیز فرمود که "اینطوری روحم درد می گیره! :)" من می خواستم بگویم سرت را بالا بگیر مرد! بخاطر ماهیت درس ات، مجبوری حرف های فلسفی بزنی دیگر! تقصیر تو که نیست! فلسفه است و کلا حوصله سر بر. [ با احترام به دانشجوی فلسفه مان، خانم فاخته و تمام دوستداران فلسفه، اگزیستانسیالیست ها، سوفیست ها و طرفداران بستنی دبل چاکلت ]