پناه

و از اول هم قرار نبود ما به «وصال» یکدیگر برسیم، قرار نبود حتی لحظه ای دستانمان در هم قفل شوند، قرار نبود بتوانیم بدون شرم در چشم های همدیگر نگاه کنیم، قرار بود تو رسالتی را «ابلاغ» کنی. قرار بود پیامی را برسانی و به خوبی از پس اینکار برآمدی. جاست فور دِ رِکورد، تمام روحت تا مدت ها مرا، اتاقم را و زندگیم را تحت تاثیر قرار داده بود. تو پیامبر خوبی می شدی.