پناه

پنج دقیقه آخر کلاس ورزش به ریلکس کردن و مدیتیشن می گذرد. مربی چراغ ها را خاموش می کند و پنجره ها را می بندد و یک آهنگ آرام با پس زمینه صدای پرنده ها می گذارد. همه چشم هایشان را می بندند و می روند توی حس ولی من یواشکی چشم هایم را باز می کنم و جلوی خنده ام را می گیرم ولی واقعا خنده دار است:) مثلا مربی یکهو با یک لحن آرام می گوید: "از خودت تشکر کن که برای خودت و بدنت وقت گذاشتی و خودتو بغل کن" :) seriously؟ :))